شونه ی کی مرحم هق هقت
میشه دوباره
از کی بهونه میگیری
شبای بی ستاره
برگ ریزونای پائیز
کی چشم به رات نشسته
از جلو پات جمع میکنه
برگهای زرد و خسته
کی منتظر میمونه
حتی شبای یلدا
تا خنده رو لبات بیاد
شب برسه به فردا
کی ازسرود بارون
قصه برات میسازه
از عاشقی میخونه
وقتی که راه درازه
کی از ستاره بارون
چشماشو هم میزاره
نکنه ستاره ای
بیاد و یاد تو رو نیاره
